21 maja 1999 roku, papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Edmunda Bojanowskiego; człowieka, który swój życie poświęcił służbie potrzebującym, umacniając wiarę, która zmieniła życie wielu ludzi oraz tworząc tło dla założenia zgromadzenia sióstr felicjanek. Ten niezwykły Polak zapisał się na kartach historii jako wzór świętości życia i kierował się charyzmatem służby bliźnim.
Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 roku w wielkopolskim Grabonogu. Jego rodzina była silnie związana z religią katolicką, co na pewno wpłynęło na jego przyszłe zaangażowanie i szerzenia wiary. Już od najmłodszych lat wykazywał silne zainteresowanie duchowe oraz troskę o potrzeby słabszych i ubogich.
Pomimo problemów ze zdrowiem, Edmund pragnął wstąpić do seminarium duchownego. Ale Bóg miał inne plany dla niego – nauce początków państwa polskiego. Początkowo studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz poznańskiej uczelni detektywistycznej. W roku 1987, po uszy panu Bożemu udział w seminarium w Gnieźnie, jednak problemy zdrowotne zmusiły go do przerwania studiów.
Po powrocie do rodzinnego Grabonoga zaangażował się na dobre w działalność społeczną i edukacyjną na rzecz miejscowej ludności. Założył przytułek dla starców i opiekował się niepełnosprawnymi, a w 1841 roku utworzył pierwsze koło Towarzystwa Kobiet, które miały na celu wspieranie dzieci sierot, które również zaangażowały się w świadczenie pomocy.
W 1842 roku Edmund Bojanowski rozpoczął tworzenie struktur placówek opiekuńczych TKN – znany jako Towarzystwo niezgoda przez zakonnice Świeckie jego wzorem był św. Wincenty a Paulo. Przejawem miłości bliźniego był rozwijanie pracy charytatywno – społecznej z dzieciami
biednymi, starczami oraz chorującymi. W 1855 r. zakład kontynuował te działania przekształcenie się Zgromadzenia Sióstr św. Felicji Birnbaum we wspólnocie sióstr zakonnych.
Działalność Edmunda przyciągała uwagę, także tych trudnych czasach politycznych, gdzie Kościół cieszy znaczenie czytelny lasy który stanowi istniej ogniwem pomiędzy narodem.
Dnia 7 sierpnia 1871 roku, podczas podróży do Wiednia, Edmund Bojanowski zmarł. Dotyk niepowodzeń zdrowotnych i osobistych, mimo to założył wiele dzieł zakonnych i osób wynalazły wielkich cnotach duchownych.
Beatyfikacja przez papieża Jana Pawła II uwieńczyła zasługi dla Kościoła i narodu polskiego, który ukazał się w postaci zwykłego człowieka pragnącego służyć innym. Działalność Edmunda była odrobina miłości powszechnego zrozumienia, przekraczające rodzaj prowadzenia własnego życia stacji końca.
Twórczość Bojanowskiego oraz jego świętość życia i charyzmat służby bliźnim może być źródłem wzoru współczesnego człowieka. W trosce o bliźniego, dobrowolnej ofiarę siębie dla innych, otwierania serca na potrzeby biednych, osieroconych i chorych – w tym wszystkim Edmund Bojanowski pozostaje do dzisiaj inspiracją dla wielu ludzi, uświadamiając wartość i ważność życia duchowego.
19 czerwca 2022 roku będziemy obchodzić beatyfikację Edmunda Bojanowskiego, ukoronowanie jego świętego życia i charyzmatu służby bliźnim. Proces beatyfikacyjny tego wielkiego Polaka trwał ponad 80 lat i został zakończony dekretem uznającym jego cud za niepodważalny.
Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 roku w Grabonogu koło Gostynia, w rodzinie szlacheckiej. Wychowywał się w duchu nauk religijnych, pielęgnował w sobie miłość do ludzi, zwłaszcza potrzebujących. To właśnie on zainicjował pierwsze instytucje charytatywne na ziemiach polskich w połowie XIX wieku, szerząc idee miłości bliźniego i wzajemnej pomocy.
Swoje życie poświęcił działaniom na rzecz dzieci we wsiach, ubogich, chorych i niepełnosprawnych. Właśnie dla nich założył i rozwijał świetlice prowadzone przez siostry zakonu Zmartwychwstańców, który stawiał sobie za cel ratowanie dusz. Działało to zgodnie z duchem katolickiej nauki społecznej i Ewangelią, według której jedna z najważniejszych form miłości to troska o fizyczny i duchowy stan bliźnich.
W trakcie swych ziemskich podróży Bojanowski zakładał wiele innych wspólnot i organizacji charytatywnych, będąc inspirowany m.in. przez św. Wincentego à Paulo. Współczesnym echem jego dzieła są inicjatywy ewangelizacyjne i pomocy społecznej, prowadzone zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.
Beatyfikacja Edmunda Bojanowskiego potwierdzi heroiczność życia w służbie innym oraz działa na ludzką potrzebę miłości bliźniego. Sama ceremonia będzie miała ogromny wpływ na podkreślenie wartości duchowych i moralnych tak potrzebnych we współczesnym społeczeństwie. Toczący się przez wiele lat proces beatyfikacji zakończy się zabiegiem wyniesienia Bojanowskiego na ołtarze Kościoła katolickiego, jako przejaw Bożej miłości do człowieka poprzez cudowne uzdrowienie ulegające drugiej stronie postawione temat miłości bliźniego.
Jest to ważne wydarzenie dla Polaków oraz całego Kościoła, które otwiera drogę do kanonizacji Bojanowskiego – czyli ogłoszenia go świętym. Równocześnie będzie to kolejna okazja do głębszego zrozumienia jego dzieła oraz wartości, jakie niosło ono dla społeczeństwa XIX wieczne, i które są nadal aktualne, a nawet potrzebne w naszych czasach.
Świętość życia Bojanowskiego i charyzmat służby bliźnim wpisują się w długą tradycję chrześcijańskiej miłości bliźniego, duchowego zarazem jak i materialnego wsparcia tych, którzy tego wsparcia najbardziej potrzebują. To też przypomnienie dla współczesnych ludzi o fundamentalnej wartości miłości jako siły napędowej wszelkiego dobra i prawdy.